اگر سگ شما استنشاق می کند چه کاری باید انجام دهید

تعریف استنشاق دود

آسیب های استنشاق دود در سگ شما می تواند در معرض دود در مقادیر زیاد یا کم رخ دهد. آتش سوزی ها مواد مخرب متنوعی تولید می کنند که هر یک از آنها می توانند مجاری تنفسی ، ریه ها و سلامت عمومی حیوان خانگی را تحت تأثیر قرار دهند.

عواملی که در استنشاق دود نقش دارند عبارتند از:

• مونوکسید کربن.مونوکسیدکربن گازی بی رنگ و بدون بو است که در آتش سوزی تولید می شود. وقتی مونوکسیدکربن استنشاق شود و وارد جریان خون شود ، در توانایی بدن برای رساندن اکسیژن به اندام ها و بافت ها اختلال ایجاد می کند.
• سیانید هیدروژن. این ماده هنگام سوختن پلاستیک و سایر مواد مصنوعی آزاد می شود. سیانید هیدروژن مانند مونوکسیدکربن در استفاده از اکسیژن در بدن اختلال ایجاد می کند.
• محرک های شیمیایی. دود حاوی تعدادی ماده تحریک کننده شیمیایی است. این تحریک کننده ها می توانند التهاب و انقباض مجاری تنفسی و همچنین سایر آسیب های ریوی را تحریک کنند. مواد تحریک کننده موجود در دود بسته به موادی که در حال سوختن هستند ممکن است متفاوت باشد.
• آسیب حرارتی گرمای موجود در دود می تواند منجر به سوختگی در مجاری تنفسی و ریه ها شود و تورم و التهاب شدیدی ایجاد کند.

علائم استنشاق دود چیست؟

علائم استنشاق دود بسته به میزان استنشاق دود ، مدت زمان باقی ماندن سگ در شرایط دودی ، مواد شیمیایی موجود در دود و غیره متفاوت است. یک حیوان خانگی که برای مدت کوتاهی در معرض مقدار کمی دود باشد ، علائم بالینی متفاوتی نسبت به سگی که برای مدت طولانی در یک اتاق کاملاً دودزا محبوس شده است.

گرما و مواد تحریک کننده موجود در دود نیز می تواند به چشم آسیب جدی برساند. سگ ها ممکن است به دلیل درد چشمان خود را بشکنند ، پلک سوم ممکن است بالای چشم بماند و همچنین ممکن است متوجه التهاب و قرمزی چشم (ورم ملتحمه) شوید.

سوختگی ممکن است در اطراف صورت و پوزه دیده شود. این سوختگی ها ممکن است تاول بزنند ، یا ممکن است به صورت نواحی قرمز شده و ملتهب ظاهر شوند. اگر سوراخ های بینی سوخته باشند ، ممکن است متوجه ترشحات بینی یا تاول های قابل مشاهده در سوراخ های بینی شوید.

اگر مغز به دلیل استنشاق دود از اکسیژن کم شود ، حیوانات خانگی ممکن است علائم عصبی نشان دهند. علائم نورولوژیک در استنشاق مونوکسیدکربن مشترک است. علائم شامل ضعف ، آتاکسی (اختلال در هماهنگی یا راه رفتن مثل مستی) ، تشنج و / یا کما است. سگها ممکن است بیش از حد ریزش کنند یا استفراغ کنند. سگهایی که استنشاق مونوکسیدکربن دارند نیز تمایل به تغییر رنگ قرمز گیلاس در لثه ها دارند.

دامپزشک من چه آزمایشاتی را روی حیوان خانگی من انجام می دهد؟

دامپزشک شما احتمالاً با پالس اکسی متری ، عمل خون و رادیوگرافی (اشعه ایکس) قفسه سینه شروع می کند.

A پالس اکسیمتر دستگاهی است که برای ارزیابی اکسیژن رسانی خون سگ شما استفاده می شود. این به شما کمک می کند تا مشخص شود ریه های سگ شما به چه میزان کار می کنند و سگ شما چگونه اکسیژن را به اندام ها و بافت های خود منتقل می کند. اکسیمتری پالس ممکن است در موارد قرار گرفتن در معرض مونوکسیدکربن بی اثر باشد.

کار خون این ناهنجاری ها به دامپزشک کمک می کند تا شدت آسیب های ریوی حیوان خانگی شما را تشخیص دهد. یافته های مربوط به خون می تواند تصمیمات درمانی برای حیوان خانگی شما را راهنمایی کند ، در عین حال اطلاعاتی را برای پیش بینی بهتر پیش آگهی حیوان خانگی شما فراهم می کند.

رادیوگرافی (اشعه ایکس) به دامپزشک شما اجازه می دهد تا میزان آسیب ریه را که اتفاق افتاده مشخص کند. در بیشتر موارد ، این تغییرات بلافاصله قابل مشاهده هستند. در بسیاری از موارد ، با این حال ، این تغییرات بیش از 48-72 ساعت پس از آسیب اولیه پیشرفت می کند. رادیوگرافی اغلب طی 72 ساعت اول درمان چندین بار تکرار می شود و راهی را برای دامپزشک فراهم می کند تا آسیب ریه حیوان خانگی شما را کنترل کند و در صورت لزوم درمان را تنظیم کند.

An الکتروکاردیوگرام (ECG) همچنین ممکن است برای ارزیابی ضربان قلب و ریتم حیوان خانگی شما انجام شود. کمبود اکسیژن می تواند منجر به آسیب قلبی شود ، که ممکن است با استفاده از ECG تشخیص داده شود.

گرمای ناشی از استنشاق دود و آتش سوزی اغلب منجر به زخم شدن چشم می شود. بنابراین ، دامپزشک شما ممکن است یک لکه قرنیه یا سایر آزمایش های چشم پزشکی را برای ارزیابی چشم سگ و رد صدمات مانند زخم قرنیه انجام دهد.

استنشاق دود چگونه درمان می شود؟

درمان استنشاق دود به شدت علائم سگ شما بستگی دارد. در بیشتر موارد ، صدمات دیده شده با استنشاق دود بیش از 48-72 ساعت پیشرفت می کند. بنابراین ، می توانید انتظار داشته باشید که سگ شما حداقل 72 ساعت در بیمارستان بستری و تحت نظر باشد.

در مراحل اولیه ، بیشتر موارد استنشاق دود با اکسیژن درمانی درمان می شود. اکسیژن مونوکسیدکربن را از جریان خون پاک می کند و باعث بهبود اکسیژن رسانی به بافت های بدن می شود. سگ شما ممکن است در قفس اکسیژن قرار گیرد ، جایی که می توان اکسیژن غلیظ را به روشی تحویل داد که استرس زا نباشد. اگر دامپزشک شما قفس اکسیژن ندارد ، ممکن است اکسیژن را از طریق ماسک صورت یا اکسیژن جریان دهنده (نگه داشتن یک لوله اکسیژن نزدیک صورت سگ شما) تجویز کند. اگر سگ شما دارای تورم شدید مجاری هوایی فوقانی است که مانع تنفس می شود ، ممکن است دامپزشک شما برای قرار دادن اکسیژن نیاز به قرار دادن لوله تراشه (لوله تنفسی که از طریق نای قرار داده شده است) قرار دهد.

دامپزشک شما همچنین ممکن است یک سوند داخل وریدی (IV) در سگ شما قرار دهد. این کاتتر اجازه می دهد مایعات IV به منظور مرطوب نگه داشتن ریه ها و کاهش خطر عوارض استفاده شود. علاوه بر این ، سگ شما ممکن است چند روز اول پس از استنشاق دود تمایل نداشته باشد یا نتواند آب بنوشد ، بنابراین می توان از مایعات IV برای جلوگیری از کمبود آب بدن استفاده کرد.

استنشاق دود اغلب منجر به سوختگی دردناک می شود ، بنابراین دامپزشک همچنین داروی ضد درد را برای سگ شما تجویز می کند. به سگ های مبتلا به طور معمول داروهای ضد درد تزریقی برای راحت نگه داشتن آنها داده می شود. در صورت وجود سوختگی در دهان ، ممکن است از شستشو های بی حس کننده خوراکی نیز استفاده شود.

سگ شما همچنین ممکن است در صورت لزوم ، از بازکننده های برونش برای کمک به باز نگه داشتن مجاری تنفسی استفاده کند. در برخی موارد ، ممکن است برای درمان عفونت های ثانویه که ممکن است به دنبال آسیب ریه رخ دهند ، به آنتی بیوتیک نیاز باشد.

در برخی موارد ، سگ ها ممکن است به مراقبت های حمایتی اضافی مانند نبولزدایی و کوپاژ احتیاج داشته باشند. از این روش ها می توان برای رساندن مستقیم دارو به ریه ها و از بین بردن ترشحات ریه استفاده کرد.

پیش آگهی با استنشاق دود چیست؟

بیشتر سگهایی که استنشاق دود دارند ، پیش آگهی خوبی دارند. بر اساس مطالعات متعدد ، میزان زنده ماندن برای حیوانات بدون سوختگی پوست تقریباً 90 درصد است.

سگهایی که علائم عصبی ، سوختگی گسترده در پوست دارند یا در روز دوم بستری شدن در وضعیت وخیم تر می شوند ، نتایج بدتری را تجربه می کنند. پیش آگهی برای این بیماران محافظت می شود.